Opowiadanie kryminalne „warszawskiego Sherlocka Holmesa" z pierwszej połowy XX wieku, podane z pierwszej ręki. Daniel Bachrach, aspirant Urzędu Śledczego w Warszawie, wspomina sprawę kryminalną, którą prowadził.
Nocne życie Warszawy wrzało nawet w trakcie niemieckiej okupacji. Stałym bywalcem lokali i kabaretów, z racji wykonywanej pracy, był śledczy Bachrach. Nierzadko pośród uczestników zabaw znajdował poszukiwanych przestępców. Pewnego wieczoru jego uwagę zwróciły dwie eleganckie kobiety. Mimo wyzywających gestów i otoczenia rzeszy mężczyzn, nie wyglądały jak osoby z lokalnego półświatka.
Kilka miesięcy później oczom Bachracha ponownie ukazuje się oblicze jednej z nich. Kobieta padła ofiarą morderstwa. Śledczy musi ustalić, kto za nim stoi.
Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów, z których pochodzi.
